Zaštita šuma

Da šumarske inženjere upozna sa štetnim faktorima koji deluju na šumske ekosisteme, kao i sa merama integralne zaštite koje imaju za cilj njihovo očuvanje i unapređenje

Potpuna osposobljenost studenata da prepoznaju sve  abiotičke i biotičke štetne faktore u šumama i preduzmu odgovarajuće mere u cilju zaštite šumskih ekosistema

Teorijska nastava Zaštita šuma je sintetska naučna disciplina koja je povezana sa gotovo svim šumarskim naukama. Ona je jedna od okosnica šumarske struke i u budućnosti će njen značaj biti sve veći. U okviru teorijske nastave proučavaju se abiotički, biotički i antropogeni štetni uticaji na šumske ekosisteme. Abiotički faktori obuhvataju ekstremne temperature, atmosferske padavine, vazdušna strujanja i šumske požare. Posebna pažnja obraća se na šumske požare, koji predstavljaju jedan od najvećih problema šumarstva uopšte. Proučavaju se štete od požara, uzročnici, vrste požara, mere za detekciju požara, preventivne mere, tehnike gašenja, kao i mere koje se preduzimaju nakon požara. Biotički faktori obuhvataju prvenstveno korove i štetočine. U štetočine koje se rade u okviru zaštite šuma spadaju: glodari, divljač, stoka, ptice, nematode, grinje, kao i druge, manje značajne grupe. U okviru zaštite šuma proučavaju se i poluparazitske cvetnice (imele). Antropogene štete obuhvataju greške u gazdovanju i prilikom šumskih radova, kao i uticaje ostalih lica. Posebna pažnja posvećena je aerozagađenju, koje je u značajnoj meri posledica delovanja čoveka. Za sve štetne faktore dati su opis pojave, mehanizam delovanja na šumske ekosisteme, štete, značaj i mere zaštite. Pomenuti faktori često deluju sukcesivno i sinhronizovano i upravo Zaštita šuma pokušava da ih sintetski proučava i ponudi rešenja.

Praktična nastava: Sastoji se u sledećem: organizacija Izveštajne i dijagnozno-prognozne službe zaštite šuma (registracija štetnih faktora na terenu, njihova identifikacija, blagovremeno upozoravanje na potrebu preduzimanja mera zaštite, a u cilju očuvanja šuma i unapređenje njihovog stanja). Uređaji za primenu pesticida (prednosti i nedostaci, delovi, tipovi, korišćenje). Postavljanje bioindikacijskih tačaka i njihovo stalno praćenje na nivou I, II, i III (obuka kadrova na terenu za ove poslove).